Het was vanaf daar, dat we weer een mooie bergwandeling maakten en uiteraard ook weer op spectaculaire uitzichten werden getracteerd. Nou ja, getracteerd: je moest er ook deze keer wel weer wat voor doen, maar zo heel heftig was de wandeltocht nu ook weer niet.
Zoals gezegd startten we bij het Embalse.
Na een kwartiertje of zo kom je bij de presa: de stuw. Het kunstwerk werd in 1957 in gebruik genomen. Zie verdere details op de volgende afbeelding. Zoals te zien, bedraagt de hoogte van de betonkolos ruim 64 meter!
Scheen je er vroeger nog met de auto over te kunnen rijden, nu kun je de dam nog als voetganger betreden en oversteken. En dat levert toch wel een bijzondere ervaring op. Zeker als je in het midden aan de achterzijde van de dam 60 meter omlaag kijkt, de diepte in. Ik kreeg er kriebels van in mijn buik!
Omdat het in het achterland de afgelopen tijd voldoende heeft geregend, is het stuwmeer geheel gevuld, en wordt er zelfs wat water (van het riviertje, de Amadorio) gespuid.
Wanneer je aan de kant van het meer in het water kijkt, zie je soms vissen zwemmen. Soms erg grote: deze is wel 'n metertje!
Aan de overkant aangekomen, kom je eerst nog door een werktunnel, welke gebouwd moet zijn voor het aanleggen van de dam.
Al snel na het verlaten van de dam kwamen we in de natuur en keken we nog een keer om.
De wandelpaden zijn vaak goed begaanbaar, maar soms zijn ze ook best smal en hellen wat schuin af in de richting van het dal.
Maar omdat wij in de loop van de tijd routine hebben opgebouwd, kunnen de deze paden goed belopen.
En dan kom je na een poosje 'boven' en krijg je de echte mooie vergezichten.
En na een uurtje of wat komt het embalse weer in zicht. Dan kun je zien hoe hoog je bent geklommen.
Even ingezoomd:
Het was een leuke wandeling.
Zie hierna wat technische details.
En de gelopen track:
Ook weer een leuke wandeling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten