Monnegre

Wanneer je van de plaats Mutxamel over de CV819, een B-wegje (voor mij is het een C-wegje, want je kunt en moet er niet harder rijden dan 30 tot 50 km/uur en soms zelfs stapvoets) naar Jijona rijd, passeer je het gehuchtje Monnegre. Een stukje verder zie je aan de rechterzijde van het wegje een groot plateau, waar je je auto neer kunt zetten. Dit was gisteren het beginpunt voor een wandeling welke wij met vrienden gingen maken. Een wandeling door de kloof, gevormd door het riviertje de Rio Monnegre. Na het verlaten van de auto loop je de kloof in welke enkele tientallen meters lager ligt.

En dan begint de kleurenpracht! De wanden van de kloof bestaan uit een mengeling van rosten en zachter materiaal tot kleiachtige structuren aan toe. Onderin de kloof treft je nog een mini-riviertje, wat van tijd tot tijd en soms in korte tijd als gevolg van hevige regenval stroomopwaarts, aanmerkelijk groter kan worden en daarbij de al duizenden jaren durende erosie voortzet. In de afgelopen jaren hebben wij de erosie duidelijk zien toenemen. Rotspartijen worden ondermijnd door het soms heftig stromende water, waarbij het zachte materiaal wordt weggespoeld. Soms breken daardoor ook hele stukken rots af.

Maar de kleurenpracht en hoedanigheid van het materiaal wat de wanden van de kloof vormt, zijn toch het meest bijzondere van deze tocht. Zoals hiervoor beschreven, bestaan de wanden uit een uiteenlopende mengeling van hard tot zacht materiaal en ontstaan door de erosie wel heel grillige vormen. De kleuren van het materiaal zijn ontstaan doordat het plaatselijk een veelvoud van mineralen bevat: koperverbindingen tonen bijvoorbeeld groen, rood toont ijzerverbindingen aan, wit aluminium enzovoort. Je ziet onderweg echt alle kleuren van de renboog voorbij komen, tot wit en zwart, gitzwart!

Na enkele kilometers stroomafwaarts te zijn gelopen, kom je aan bij een dam. Het passeren daarvan levert wel enig klinkwerk op; zowel naar boven als beneden.

Na weer een kilometertje of zo kun je niet meer verder en kun je de kloof verlaten om de terugweg pakweg halverwege de berghelling te aanvaarden. De kloof terug, stroomopwaarts lopen is uiteraard ook een mogelijkheid.

Een schitterende tocht, welke we in de afgelopen jaren inmiddels al enkele keren hebben gemaakt, maar ons steeds weer blijft verbazen. Opvallend is ook dat je aan de aardlagen kunt zien dat deze gekneed, geprakt, gescheurd, verschoven en gekanteld zijn. Dit betekent dat er in de loop van de tientallen en honderden miljoenen jaren enorme krachten en temperaturen in het spel zijn geweest.

Het is moeilijk om niet doorlopend te fotograferen en we weten zeker dat we deze wandeling nog vaker gaan doen!