Gisteren maakten we met een vriendengroep een bergwandeling rond het Alto de Cascales.
En een pittige! De eerste 2 km van de wandeling van bijna 11 km ging nauwelijks zonder onderbreking behoorlijk steil omhoog. Boven gekomen, op ongeveer 1150 meter werden we getrakteerd op een schitterend uitzicht, wat het afzien bij het klimmen ruimschoots goed maakte. Wat ons ook weer opviel, is dat Spanje ook groen is. Niet alleen groen, maar ook prachtige bloemen ook hier weer. Waren soorten 'beneden' al weer uitgebloeid, hier stonden ze nog in volle bloei. De tocht op die hoogte ging een poos verder over een bergkam, bestaande uit richels van gesteente, waarvan de lagen rechtop stonden en dus lastig te belopen waren. De horizontaal gevormde en later versteende aardlagen zijn in de wijde omtrek vanuit de diepte (van onder de zeebodem) omhoog gedrukt en tijdens dat proces -zoals in dit gebied- soms 90 graden gekanteld, hetgeen een spectaculair aanzicht oplevert. Spectaculair, als je je realiseert dat je op pakweg 1150 meter boven de zeespiegel loopt over rotsen welke ooit de zeebodem vormden en welke -zoals hiervoor beschreven- in hun opwaartse beweging welke vele miljoenen jaren duurde, soms 90 graden gekanteld zijn!
Leuk zijn ook de 'steenmannetjes' welke je onderweg van tijd tot tijd tegenkomt. Steenmannetjes zijn min of meer kegelvormig gebouwde steenhopen welke de route aangeven. Wanneer je die volgt, weet je dat je op het goede pad zit. Heel nuttig voor de meeste wandelaars, maar voor ons geen noodzaak omdat wij met een goede outdoor-gps zijn uitgerust.
Na verloop van tijd eindigde de bergkam en moest de afdaling worden ingezet. De afdaling was even steil en voor een deel nog aanzienlijk steiler dan de klim omhoog. En dat is op den duur lastig lopen, omdat je voeten op een gegeven moment helemaal voorin je bergschoenen komen te zitten, zodat de tenen gaan protesteren. De afdaling ging zelfs verder dan we geklommen hadden, hetgeen betekende dat we later weer zouden moeten klimmen om bij de auto's te kunnen komen.
En dat klimmen was juist iets meer dan 'vals plat' en soms steiler, zodat ook dat gedeelte van de tocht niet helemaal vanzelf ging. Daarbij kwam, dat de temperatuur, ondanks de hoogte van het terrein, ruim boven de 25 graden kwam met een pittig zonnetje. Het laatste stuk, zeg maar het laatste uur van de ruim 5 uur durende wandeltocht, werd mede doordat de watervoorraad opraakte, behoorlijk afzien. Echter na bij de auto's te zijn aangekomen, ons wat te hebben omgekleed, was het ergste leed al wat vergeten. En zeker na de warme maaltijd welke we in Castalla hebben genoten. Tjee, wat smaakte dat biertje erbij lekker zeg!
Het was weer een van de leukere wandelingen welke we hier in Spanje maakten met spectaculaire vergezichten. Ikzelf realiseer me -en ik zal niet de enige zijn- dat het bijzonder is om dit te kunnen en mogen meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten