Wandelen over de rotskust van La Villa Joyosa naar Benidorm

Op 10 oktober van het vorig jaar (2013) scheurde mijn achillespees zowat af bij een sprongetje (zie mijn blog met de titel: "De kortste wandeling ooit?").
In de eerste instantie leek de blessure slechts vervelend en wist ik niet dat het toch een serieuze beschadiging was.
Hier in Spanje ben ik al snel in het ziekenhuis terecht gekomen bij de Urgencias, en werden er diverse malen (allerlei soorten) foto's gemaakt, bezoekjes aan de traumatoloog afgelegd en kreeg ik na verloop van tijd een soort steunlaars, waarmee mijn voet en onderbeen werden gefixeerd.

 

Dit, in plaats van een operatie, want ik had de keus voor opereren of fixeren.
Voor mij was de keuze niet moeilijk, want na een zware operatie in 2003 en nog eens een in 2011 zat ik er niet op te wachten om alweer onder het mes te gaan.
In december 2013 mocht mijn steunlaars (ik was inmiddels weer in Nederland) uit en kon ik met fysiotherapie beginnen. Op dit moment ga ik nog steeds naar de fysiotherapeute, maar wellicht komt ook daar binnenkort weer een einde aan.
Het foute sprongetje heeft me dus nagenoeg 5 maanden niet of nauwelijks wandelen gekost en zeker niet in de bergen.
Maar ook daar lijkt nu zo zoetjesaan een einde aan te komen.
Getuige het feit dat ik gisteren weer een pittige wandeling heb gemaakt en bijna 5 uur onderweg ben geweest.
Zo'n fikse tocht als het uiteindelijk werd, was niet gepland maar achteraf ben ik erg blij dat ik die (weer!) heb kunnen maken!

                              De tocht begon aan de kust,                                            

                       vlakbij de jachthaven van La Villa Joyosa.                                

 

Al gauw raakte je buiten de drukte en kon je volop genieten van de natuur.

Het was een heerlijke dag van in de 20 graden met zon,

afgewisseld door wat wolken.

En opeen zat ie (of ze?) daar op een rotspunt.

Blijf maar effe zitten, dan maak ik een foto van je, ha ha ha.

 Ik maakte de foto's met mijn Garmin Oregon 550t outdoor GPS, waarmee je (dus) ook foto's kunt maken. Ik vind ze nog niet zo slecht.

Even later kwamen we langs een plek waar je mooie foto's

van de uiteenspattende golven kon maken.

Een wolk werpt haar schaduw op de zee.

Om de route te vervolgen moest je even van de kustlijn wijken.

Daartoe is een prima stenen trap aangelegd.

We werden begroet door een overhangende, uitgebloeide agave.

Hier passeren  we een parkje.

Geweldig om ver weg te kunnen kijken.

Verderop, op zee zie je het eilandje voor de kust van Benidorm, "Isla de Benidorm" (ook wel "Pauweneiland" genoemd) al liggen.

 We blijven met volle teugen genieten van deze schitterende kustlijn!

Rechts op de foto zijn surfers te zien, wachtend op hun golfje.

 

In de verte een bootje. 

Gaandeweg wordt de molshoop voor de kust van Benidorm groter.

Dan passeren we een boulevard. Zo te zien niet intensief in gebruik, helaas.

Het golvenpatroon doet denken aan dat van de Explanada van Alicante. 

 

Een terugblik in zuidelijke richting, met links van het midden van de foto

nog juist de Serra Grossa

(of "Tafelberg", zoals wij hem wel noemen)

van Alicante te zien.

Even rusten! Hier ben je toch in de wolken?

Fantastisch, om zo weg te kunnen kijken!

De wolken zorgen voor speciale effecten.

Een van de vele baaien.

En Ilsa de Benidorm blijft maar groeien.

Weer zo'n uitkijkje wat te mooi is om niet gefotografeerd te worden!

Een ruïne. (-tje).

Geërodeerd zacht, wit gesteente.

Je kunt de vormen van de afdrukken duidelijk waarnemen.

Zo te zien, zullen we direct flink moeten afdalen ...

Ja hoor!

Met wat hulp van elkaar lukt het wel.

Maar het blijft uitkijken, want voor je het weet ...

Maar ook hier weer, wordt de moeite ruimschoot beloond!

 

En daar komt Benidorm om de hoek piepen.

Benidorm komt ons te dicht bij, einde van de heenreis.

Bij het torentje verpozen we even, om daarna terug te keren.

 

Deze toch was opnieuw alleszins de moeite waard.

Zoals gezegd: blij dat ik weer zo'n pittige tocht kon maken.

 

In mijn blogs laat ik veel foto's zien, en gebruik ik weinig tekst.

Om reden van het feit dat plaatjes altijd een goede indruk

van zo'n tochtje en dus de omgeving geven.

 

Op naar de volgende wandeling ... ik zie er naar alweer uit!